Inmiddels heeft zich een derde rechter gebogen over de vraag of de financieel directeur van de Volksbank NV nu wel of niet een arbeidsovereenkomst heeft (of had) met de Volksbank en of hij nu wel of niet rechtsgeldig is ontslagen is. Nadat in kort geding de ene rechter oordeelde dat het geen arbeidsovereenkomst was en de andere (in hoger beroep) dat het waarschijnlijk wél een arbeidsovereenkomst is, oordeelt een derde rechter nu dat er geen arbeidsovereenkomst is.
Waar de moeilijkheid hierin zit, is het feit dat een statutair bestuurder van een BV of NV eigenlijk een hybride persoon is waarbij die bestuurder aan de ene kant een vennootschapsrechtelijke (door de wet geregelde) relatie heeft met die BV of NV. En aan de andere kant heeft die bestuurder ook een overeenkomst met die BV of NV: (doorgaans) een arbeidsovereenkomst of een overeenkomst van opdracht. Bij het vaststellen van welk etiket op die overeenkomst kan worden geplakt, arbeidsovereenkomst met dito bescherming of overeenkomst van opdracht met niet die arbeidsrechtelijke bescherming, gaat het er niet om wat partijen hebben bedoeld. Het gaat er om hoe partijen met de rechten en verplichtingen feitelijk omgaan. Als dat echt arbeidsrechtelijke rechten en verplichtingen zijn, dan is het een arbeidsovereenkomst, ook al hebben partijen zelf iets anders afgesproken. Zie mijn praktijktip hierover in Rechtspraak Ondernemingsrecht 2021/65