Fred is inmiddels alweer ruim 15 jaar actief in de advocatuur, maar zo begint hij zijn carrière niet. Na zijn afstuderen werkt Fred eerst geruime tijd voor een grote Nederlandse bank, maar uiteindelijk lonkt het avontuur toch… Op zijn 35e neemt hij alsnog de gok en waagt hij de sprong in het diepe, in de wonderlijke wereld van de advocatuur. Waarom heb je die overstap destijds eigenlijk gemaakt?
“Het begon eigenlijk met het feit dat ik mijn ouders niet meer fatsoenlijk kon uitleggen wat ik daar nou precies deed. Ik miste iets en dat zijn wel van die momenten dat je jezelf even achter de oren krabt en denkt: “Wat ben ik nou precies aan het doen?”. Ik heb altijd ook wel affiniteit gehad met de juridische wereld, ook gedurende mijn jaren in het bedrijfsleven. Nadat ik veel met verschillende mensen hierover heb gepraat, ben ik uiteindelijk in de advocatuur terecht gekomen.”
Een flinke stap wel, zo’n grote carrière switch.
“Ja dat was het zeker, al helemaal omdat ik op dat moment weer onderaan de ladder begon. Ik had een leidinggevende functie en ging terug naar nul als advocaat-stagiair…. Maar het is absoluut een van de betere beslissingen in mijn leven geweest. Nog geen dag spijt gehad!
Dat is heel fijn om te horen Fred! Maar waar zit dat verschil dan in?
“Pff dat is een lastige… Het is inmiddels alweer zo lang geleden dat dat moeilijk is om te vergelijken. Maar het mogen uitoefenen van het vak van advocaat voelt in ieder geval heel bijzonder, omdat je, in ieder geval binnen de ondernemingsrechtpraktijk, heel veel verschillende bedrijven tegenkomt en even zoveel verschillende mensen. Het feit dat je iemand direct met raad en daad kunt bijstaan, vind ik een heel mooi iets om te kunnen doen, of zelfs te mogen doen.”
Ondertussen ben je niet alleen advocaat-partner bij Rassers Advocaten, maar ook sinds kort ons sectiehoofd ondernemingsrecht. Heb je spijt dat je die rol op je hebt genomen?
“Nee, natuurlijk niet! We hebben een erg mooi kantoor met fijne mensen om mee samen te werken.“
Over je rol als advocaat gesproken, kan je ons iets vertellen over een uitdagende kwestie in de dagelijkse praktijk die je recent hebt overwonnen?
“Haha, nou als advocaat heb je het voordeel dat je altijd minimaal tweede wordt in een procedure. Dus als je het zo bekijkt, valt het altijd allemaal wel mee. Naast advocaat treed ik ook vaak op als curator in faillissementen. Dat is eigenlijk altijd een nieuwe uitdaging, als curator word je middenin een bedrijf gezet waar van jou wordt verwacht dat je alles aanstuurt én dat je zoveel mogelijk geld voor de crediteuren in de boedel binnenhaalt. De faillissementen wisselen van een fietsenzaak op de hoek tot nu onlangs een heel groot schoenenbedrijf met 180 medewerkers, internationale bedrijfsonderdelen en miljoenen in voorraden verspreid over de hele wereld. Je wordt onmiddellijk belaagd door banken en leveranciers uit onder meer het Verre Oosten, met de vraag waar hun geld is gebleven. Dan is het heel snel de materie eigen maken om daar zo efficiënt mogelijk mee om te gaan. Dat is een heel aparte tak van sport.”
Dat klinkt allemaal heel intensief. Wat doe je dan eigenlijk om te ontspannen van deze drukke werkzaamheden?
“Mijn issue is dat ik mijn werk heel leuk vind. Maar gelukkig wordt mijn agenda ook beheerst door een heleboel andere leuke dingen.” [Fred begint te glunderen] “Ik mag bijvoorbeeld heel graag met autootjes spelen. Alleen de echte tijd daarvoor ontbreekt vaak. Wel heb ik laatst nog de Tulpenrallye gereden met mijn beste vriend, een heerlijke week weg.”
Wat is dat dan, de Tulpenrallye?
“De Tulpenrallye is een rally met klassiekers door Europa. Dit jaar startten we in Bilbao en finishten we in Parijs. Ja, dan ben je gewoon een week compleet van de wereld. Verplicht zonder telefoon in de auto, even volledig van de aardbodem verdwijnen. Lekker minimaliseren, heerlijk. En buiten het rijden om is het natuurlijk een en al gezelligheid met een heleboel oude bekenden. Maar het zijn wel hele lange dagen, van 8 uur ’s-ochtends tot 8 uur ’s-avonds. En dan soms nog een avondetappe erbij. Dus helemaal ontspannen is het niet, het stresslevel ligt daar eigenlijk vaak nog wel hoger dan hier op een doordeweekse dag op kantoor moet ik zeggen.”
“Daarnaast ben ik sinds vorig jaar ook voorzitter van de hockeyclub hier in Breda, de mooiste blauwe club die er is! Daar gaat uiteraard ook de nodige tijd in zitten, maar met een geweldig team is het hartstikke leuk om te doen.”
Slotkwestie. Over jou is aan mij de vraag gesteld ‘waar kan Fred geen nee tegen zeggen?’ Ik dacht meteen aan gezelligheid, gezelschap. Klopt dat?
“Dat kan je wel zeggen ja. Ik hou wel van een positieve sfeer en probeer die zelf ook altijd te brengen. Voor een goede borrel ben ik altijd te porren! Daarover gesproken, het is net vijf uur geweest Stan…”
Fred, jij gaat als volgende in deze interview-estafette Esmée Janssen bevragen, mijn mede jonkie in de sectie ondernemingsrecht. Wat denk je, waar kan Esmée geen ‘nee’ tegen zeggen? “Aangezien ik haar patroon ben, denk ik dat…..”
…… en wat dat is, lees je in het komende interview met Esmée Janssen. Houd LinkedIn in de gaten en lees ook dat interview daarna op de website van Rassers. Op recht scherp.